PFAS in vis
Gepubliceerd op:8 april 2025
Antwoord: Anders dan met andere gifstoffen zoals dioxines, hoopt PFAS zich niet op in vet, maar in het bloed. Hierdoor is een vette vis niet gevoeliger voor PFAS-ophoping dan een magere vis. Het RIVM onderzocht in 2023 monsters van kabeljauw, tonijn, zalm, tilapia, pangasius en vissticks. Daaruit bleek dat PFAS voorkomt in zowel vette als magere vis, en dat er in kweekvis minder PFAS lijkt te zitten dan in wildgevangen vis. Dit onderzoek was echter te klein om hier zekerheid over te geven.
Omdat vis eten goed is voor je hart en bloedvaten, blijft het advies om één keer per week vis te eten overeind, ondanks de PFAS. Eet dan het liefst vette vis, zoals haring, zalm, makreel of sardines. Door deze soorten af te wisselen, kun je de inname van PFAS beperken. Dat doe je ook door terughoudend te zijn met het eten van zelfgevangen vis uit zoet water (zoals paling, baars of forel) en schaaldieren uit Nederlandse wateren.